Galatyalılar 4:21-27

« Galatyalılar 3 | Galatyalılar 4 | Galatyalılar 5 »
Sara'yla Hacer Örneği
21Kutsal Yasa altında yaşamak isteyen sizler, söyleyin bana, Yasa'nın ne dediğini bilmiyor musunuz? 22 İbrahim'in biri köle, biri de özgür kadından iki oğlu olduğu yazılıdır. 23Köle kadından olan olağan yoldan, özgür kadından olansa vaat sonucu doğdu. 24Burada bir benzetme vardır. Bu kadınlar iki antlaşmayı simgelemektedir. Biri Sina Dağı'ndandır, köle olacak çocuklar doğurur. Bu Hacer'dir. 25Hacer, Arabistan'daki Sina Dağı'nı simgeler. Şimdiki Yeruşalim'in karşılığıdır. Çünkü çocuklarıyla birlikte kölelik etmektedir. 26Oysa göksel Yeruşalim özgürdür, annemiz odur. 27 Nitekim şöyle yazılmıştır:
“Sevin, çocuk doğurmayan ey kısır kadın!
Doğum ağrısı nedir bilmeyen sen,
Yükselt sesini, haykır!
Çünkü terk edilmiş kadının,
Kocası olandan daha çok çocuğu var.”
« Galatyalılar 3 | Galatyalılar 4 | Galatyalılar 5 »
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

4:21 Kutsal Yasa altında Şeriata bağlı. Bkz. Gal.4:4-5’e ait not.
4:22 iki oğlu İsmail köle olan Hacer’den (Yar.16:1-16), İshak İbrahim’in karısı (özgür) olan Sara’dan doğdu (Yar.21:2-5).
4:23 vaat Bkz. Yar.17:19; Yar.18:10-15; Yar.18:10’a ait not; krş. Rom.9:6-9.
4:24 Pavlus bu benzetmeyle, EskiAntlaşma’nın da kişinin Kutsal Yasa’yı yerine getirmekle değil, lütufla kurtulacağını bildirdiğini anlatır. İmanlıların yeni antlaşmayla birlikte sahip oldukları ayrıcalıklı konumu (“vaat çocukları”, Gal.4:28), Yasa’nın kişiyi günahtan kurtaramayan bağlayıcılığından özgür olduklarını, bu yüzden tekrar Yasa’nın gereklerini yerine getirmeleri için baskı uygulayanların (özellikle kuralcı Yahudi imanlıların, Gal.4:29) kendilerini yeniden günaha köleleştirmesine izin vermemeleri gerektiğini (kovmak, Gal.4:30) açıklamaktadır. antlaşmayı Bkz. Gal.3:15’e ait not. Sina Dağı’ndandır İsrail halkının yaşamını düzenleyen Kutsal Yasa’nın verildiği yer (bkz. Çık.19:2; Çık.20:1-17).
4:25 Şimdiki Yeruşalim’in karşılığıdır Yeruşalim, Yahudi inancının merkezini simgelediği için Sina Dağı’na denk bir anlam taşır.
4:26 göksel Yeruşalim Mesih’in gelişiyle görülecek olan cennetin örneği (krş. Va.21:2). Bu ayette, şimdiki Yeruşalim kentinden değil (Va.4:25), Tanrı’nın göksel kentinden söz edilmektedir. annemiz Hıristiyanlar, göksel Yeruşalim’in vatandaşları oldukları için cennetin çocuklarıdır (bkz. İbr.12:22-24).
4:27 Pavlus burada, sürgündeyken kısır ve verimsiz olan Yeruşalim’in (İsrail halkının) eski gönencine kavuşacağını belirten Yeşaya Peygamber’in bildirdiği vaatler (bkz. Yşa.54:1 ve ilgili not) ile başlangıçta ancak birkaç kişiyken Müjde aracılığıyla sayıları gitgide artan imanlıları ilişkilendiriyor.

Videolar

Galatyalılar Girişi

Genel Bakış: Pavlus bu mektubu Galatya'da (İç Anadolu) kurduğu kiliselere yazdı. Orada Müjde'ye inananların birçoğu Yahudi değildi. Galatya'ya gelen bazı Yahudiler, Yahudi olmayanların sünnet olmaları ve Kutsal Yasa'ya uymaları gerektiğini savunuyorlardı1. Elçilerin İşleri'nden2 anlaşılacağı gibi, ilk inanlı toplulukları için duyarlı bir konuydu bu. O yıllarda İncil henüz yazılmamıştır. İnananların sahip olduğu kaynaklar, İsa'nın öğretisinden ve sünneti öngören Eski Antlaşma'dan oluşuyordu. Pavlus'un en önemli görevlerinden biri de Eski Antlaşma'nın, İsa'nın öğretisi ışığında nasıl anlaşılması gerektiğini göstermekti.

Mektubun İçeriği: Pavlus, Galatya'daki durumu duyar duymaz kaleme sarılır. İnanlıların «değişik bir müjdeye» yönelmeleri onu şaşırtmıştır3. Yaydığı bildirinin tek geçerli Müjde olduğunu, bunu doğrudan doğruya İsa Mesih'ten aldığını söylüyor4. Yıllar sonra Yeruşalim'e gider ve bildirisini elçilere de sunar. Elçiler bunu onaylayarak Pavlus'un Müjde'yi Yahudi olmayanlara ulaştırmak için aldığı çağrıyı da kabul ederler5.

Sonra Pavlus Müjde'yi özetler: «İnsanın Kutsal Yasa'nın gereklerini yaparak değil, İsa Mesih'e iman ederek aklandığını biliyoruz... Çünkü hiç kimse Yasa'nın gereklerini yaparak aklanmaz» (2:16). Pavlus, Galatya'daki inanlılara şunu hatırlatıyor: Tanrı onlara Kutsal Ruh'u, Kutsal Yasa'ya uydukları için değil, iman ettikleri için verdi. İbrahim de imanıyla aklanmıştı. Şimdiyse, inanlılar Mesih'le birleşmişlerdir; hepsi O'nda birdirler. Bu nedenle aralarında ırk, cinsiyet ya da mevkiye dayanan ayrımlar son bulmuştur. Hepsi Tanrı'nın çocuklarıdır. Tanrı, Kutsal Yasa'ya bağlı yaşayanları, Yasa'nın bütün gereklerini yerine getirme tutsaklığından kurtarmak için Oğlu'nu gönderdi. Ama bu özgürlük benliğin tutkularına uymak için fırsat olmamalı6. Tersine, inanlılar Kutsal Ruh'un yönetiminde olmalı. Böylece Ruh'un meyvesi olan sevgi, sevinç, esenlik, sabır vb. niteliklere sahip olacaklardır.

Ana Hatlar:

1:1-2:10 Tek Müjde
2:11-4:7 Müjde'nin içeriği
4:8-5:12 Özgürlük ya da kölelik
5:13-26 Kutsal Ruh ya da benlik
6:1-18 Öğütler ve son sözler

Kaynak Ayetler: Bkz. s. 26

  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş